Bovengronds begraven

Wie in Zuid-Europa wel eens een begraafplaats bezoekt, wandelt meestal door een ‘dorpje’ van grafhuisjes en wandgraven. In Nederland ligt dat anders. De gebruikelijke manier van begraven is hier nog steeds ín de grond. Wel is bovengronds begraven (ook wel bijzetten) in opkomst, zij het in de marge. De achtergronden en mogelijkheden. Bij bovengronds begraven wordt een kist of urn in een uitgehouwen muur geplaatst of in een bovengronds gerealiseerde kelder, kapel of grafhuisje. In de regel wordt een afdekplaat/sluitsteen als afdichting gebruikt, met eventueel een inscriptie. De realisatiekosten zijn vaak hoger dan bij ondergrondse graven. Het onderhoud vraagt daarentegen meestal minder tijd en geld. Dit geldt ook voor het ruimen, want er hoeft niet gegraven te worden. Na de minimale (wettelijke) grafrust van tien jaar gelden dezelfde regels als bij ondergronds begraven: de stoffelijke resten komen in een verzamelgraf.

Traditie versus natuur


Begraven in Nederland vond eeuwenlang ín de grond plaats. Bij katholieken in gewijde grond in en rond de kerk. En later – door ruimtegebrek en hygiëneproblemen – buiten de stad. Bovengronds begraven kennen we pas sinds begin negentiende eeuw. In het Limburgse Valkenburg staat voor zover bekend de oudste grafmuur van Nederland. Door de aanwezigheid van mergelstenen hellingen konden hier bovengrondse nissen worden uitgehouwen. Kijkend naar de natuurlijke omstandigheden in de rest van Nederland – vaak drassig met kans op verzakkingen – zou bovengronds begraven veel meer gemeengoed moeten zijn. Maar tradities als ‘worden teruggegeven aan de schoot van de aarde’ wogen lange tijd zwaarder.

Italiaanse gemeenschap

Toch is er een kentering gaande. Zo kent Nederland een grote Italiaanse gemeenschap die van huis uit gewend is bovengronds te begraven. De veelal harde, Italiaanse ondergrond leent zich moeilijk voor ondergronds begraven. En bovendien vinden Italianen bovengronds begraven respectvoller tegenover de overledene, ondergronds begraven is ‘meer iets voor huisdieren’. Mede hierdoor is de vraag naar bovengrondse graven aanzienlijk gestegen.

Voor elk wat wils 


Galerijgraven, grafmuren, grafhuisjes, het zijn allemaal vormen van bovengrondse graven. Qua uitstraling, gebruikte materialen en prijzen kunnen deze vormen behoorlijk verschillen.

Als Facebook het niet eenvoudiger maakt om het profiel van een overledene te verwijderen, is het aantal doden met een profiel straks groter dan het aantal levende gebruikers. Dat meldt de Telegraaf, op basis van een voorspelling van een statisticus van de universiteit van Massachusetts.

Het aantal nieuwe gebruikers van Facebook stagneert en daardoor neemt het percentage profielen van overledenen langzaam maar zeker toe. Deze voorspelling behoeft overigens wel enige nuancering.
Verwacht wordt namelijk dat dit in het jaar 2098 het geval zal zijn. Het is maar de vraag of Facebook tegen die tijd niet al lang is ingehaald door een ander sociaal medium.

www.delsolphotography.com

Sinds de vonk oversloeg op de bowlingbaan waren Don en Maxine Simpson onafscheidelijk. En ze zouden dat 62 jaar lang blijven. Samen brachten ze twee zonen groot, reisden de wereld rond en genoten van het leven. Totdat het noodlot toesloeg. Maxine werd ziek… En Don belandde deze zomer in het ziekenhuis met een gebroken heup. Toen zijn toestand verslechterde, besloten zijn kleinkinderen hem weer thuis te brengen naar zijn geliefde. Met als resultaat een grote glimlach van oor tot oor op zijn gezicht. Niet lang daarna stierf Maxine. En nog dezelfde dag blies ook Don, haar hand vasthoudend, zijn laatste adem uit. Hij kon de liefde van zijn leven niet alleen laten gaan.

Kijk op: www.youtube.com/watch?v=UUrYGRgbTz8